Abstrakt:
Utrata normatywnej siły przyszłości skazuje nas na alternatywę agresywnego pobudzenia i biernego zapadania się w siebie; obie te postawy związane są ze swoistym rozdęciem teraźniejszości, niezdolnej, by dostarczyć legitymizację samej sobie. Albo inaczej, jest to opis miotania się pomiędzy maniakalnym zawłaszczaniem świata i depresyjną zapaścią w siebie, stanami, które uniemożliwiają rozwój podmiotowy. Wędrówkę w nieznane szlakiem pragnienia. Spotkanie z Innym, który nadchodzi z przyszłości. Ich korzenie tkwią tam, gdzie nie ma nieznanego, nie tęskni się do niedościgłej rzeczy, gdzie wszystko już się dokonało, a my możemy tylko pamiętać.
Informacja o wykładowcy:
Andrzej Leder, filozof, doktor habilitowany, profesor w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Wydał rozprawę filozoficzną: Nauka Freuda w epoce ‘Sein und Zeit’, pracę na temat historii Polski: Prześniona rewolucja, ćwiczenie z logiki historycznej, rozprawy dotyczące idei filozoficznych w XX wiecznej Europie: Rysa na tafli. Teoria w polu psychoanalitycznym, i Był kiedyś postmodernizm, a także, po angielsku: The Changing Guise of Myths i po niemiecku Polen in Wachtraum. Die Revolution 1939-1956 und Ihre Folge. Naucza w Szkole Nauk Społecznych IFiS PAN. Mieszka w Warszawie.
Wykład w formule online na platfoemie MS Teams poprowadzi prof. dr hab. Malgorzata Kowalska. Poniżej link z dostępem:
Informacja o temacie wykładu i i prelegencie:
“Język – w ujęciu kognitywnym - nie tylko kształtuje myśli, ale również kształtuje zdolności poznawcze i wspiera rozwój poznawczy (Carruthers 2002). Rysujące się nowe perspektywy na poznanie, ze szczególnym uwzględnieniem tzw. rozszerzonej koncepcji poznania i umysłu (Clark, Chalmers 1998), pozwalają również w nowy sposób spojrzeć na język: otwarte pozostaje pytanie Andy Clarka „jak dopasować język do wyłaniającego się obrazu elastycznego, ekologicznie efektywnego podmiotu?” (Clark 2008: 44). Fascynująca, ale i posiadająca liczne ograniczenia koncepcja „magicznych słów” i „materialnych symboli”, czyli rozszerzonego języka Clarka każe poszukiwać alternatywnych odpowiedzi na powyższe pytanie. Taką perspektywę rysuje Mark Rowlands w książce The New Science of Mind (2010). Idea umysłu jako amalgamatu, uwzględniająca rolę m.in. zewnętrznych „struktur przenoszących informacje”, podkreślająca kluczową rolę wewnętrznych stanów reprezentacyjnych i jednocześnie odwołująca się do ucieleśnionej fenomenologii pozwala – jak będę argumentował - przekroczyć wyraźne ograniczenia rozszerzonego ujęcia języka. Język jako proces poznawczy – w takim ujęciu – łączyłby w sobie procesy przetwarzania informacji z aktywnością odkrywającą świat (w sensie Merleau-Ponty) dla podmiotu”.
Dr hab. Piotr Konderak, dyrektor Instytutu Filozofii oraz adiunkt w Katedrze Logiki i Kognitywistyki UMCS. Współtwórca i koordynator kierunku kognitywistyka na Wydziale Filozofii i Socjologii UMCS. Jego badania obejmują problematykę semiotyki kognitywnej, filozofii umysłu a ostatnio: rolę multimodalności w percepcji i komunikacji. Współredagował (wraz z J. Zlatevem i G. Sonessonem) pierwszą antologię tekstów z semiotyki kognitywnej: Meaning, Mind and Communication: Explorations in Cognitive Semiotics, Peter Lang, Frankfurt 2016; jest autorem monografii poświęconej semiotyce kognitywnej: Mind, Cognition, Semiosis: Ways to Cognitive Semiotics, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2018. Wieloletnim współpracownik projektu Centre for Cognitive Semiotics, Lunds universitet, Szwecja. Organizator cyklu spotkań Seminar in Cognitive Science w Instytucie Filozofii UMCS.
Informacja o temacie wykładu i prelegencie:
Losy pracy: fordyzm i postfordyzm Współczesne losy pracy są najczęściej identyfikowane przy pomocy dwóch terminów: fordyzm i postfordyzm, przy czym fordyzm jest wiązany z nowoczesnością a postfordyzm z ponowoczesnością. Głównym celem mojego wystąpienia będzie próba zrozumienia tego, czym są ów fordyzm i postfordyzm, a zatem także określenia, jak można rozumieć nowoczesność i ponowoczesność w aspekcie nader istotnego elementu praktyki społecznej i indywidualnej w niej partycypacji, jakim jest praca. Próbie tej będzie towarzyszyć refleksja o charakterze aksjologicznym, starająca się powiązać tytułowe zagadnienia z ewolucją kapitalizmu i jej oceną.
Andrzej Szahaj, prof. dr hab., filozof polityki, kulturoznawca, profesor zwyczajny w Instytucie Filozofii UMK w Toruniu. W latach 2008 – 2016 dziekan Wydziału Humanistycznego UMK w Toruniu; członek Komitetu Nauk Filozoficznych PAN, a wcześniej także Komitetu Nauk o Kulturze PAN. Autor książek: Krytyka, emancypacja, dialog. Jürgen Habermas w poszukiwaniu nowego paradygmatu teorii krytycznej (Warszawa 1990), Ironia i miłość. Neopragmatyzm Richarda Rorty’ego w kontekście sporu o postmodernizm (Wrocław 1996), Jednostka czy wspólnota? Spór liberałów z komunitarystami a „sprawa polska” (Warszawa 2000 ), Zniewalająca moc kultury. Artykuły i szkice z filozofii kultury, poznania i polityki (Toruń 2004), E pluribus unum? Dylematy wielokulturowości i politycznej poprawności (Kraków 2004), Filozofia polityki (razem z Markiem N. Jakubowskim, Warszawa 2005), Teoria krytyczna szkoły frankfurckiej (Warszawa 2008), Relatywizm i fundamentalizm (oraz inne szkice z filozofii kultury i polityki) (Toruń 2008), O interpretacji (Kraków 2014), Kapitalizm drobnego druku (Warszawa 2014), Inny kapitalizm jest możliwy (Warszawa 2015), Neoliberalizm, turbokapitalizm, kryzys (Warszawa 2017); Kapitalizm wyczerpania? (Warszawa 2019); Ponowoczesność i postmodernizm dla średniozaawansowanych (Warszawa 2021). Stażysta uniwersytetów w Oxfordzie, Cambridge, Leeds, St. Andrews oraz University of Virginia (Charlottesville), University of California (Berkeley), Stanford University, Bellagio Rockefeller Center (Bellagio), The Netherlands Institute for Advanced Sciences in the Humanities and Social Science (Wassenaar).
Spotkanie w aplikacji Microsoft Teams
Link do spotkania
